صَرع یا اپیلپسی (به انگلیسی: epilepsy) (از زبان یونانی باستان ἐπιλαμβάνειν به معنی «تصرف کردن، تملک داشتن، یا پریشان کردن») عبارت است از مجموعهای از اختلالات عصبی مزمن پزشکی یا بلند مدت که با حمله صرعی مشخص میشود.در این مطلب از سایت علم سرا می خواهیم درباره درمان و علائم انواع بیماری صرع و ازدواج در بزرگسالان و کودکان در دسته پزشکی و سلامت برای شما صحبت کنیم . در ادامه با ما همراه باشید .
صرع (epilepsy) یک اختلال مغزی است که با تشنجهای مکرر مشخص میشود. تشنج معمولا بهعنوان تغییر ناگهانی رفتار در اثر تغییر موقت در عملکرد الکتریکی مغز تعریف میشود. مغز در حالت طبیعی بهطور مداوم ایمپالسهای الکتریکی کوچکی در یک الگوی منظم تولید میکند. این ایمپالسها در طول نورونها حرکت میکنند و ازطریق ناقلهای عصبی (نوروترانسمیتر) به کل بدن منتقل میشود. بقراط، فیلسوف یونانی نخستین فردی بود که فکر میکرد صرع در مغز آغاز میشود.
صرع را نمیتوان درمان کرد، اما حملات را میتوان با دارو تا حدود ۷۰ درصد موارد کنترل کرد. در افرادی که حملات به دارو پاسخ نمیدهند،جراحی، تحریک عصبی یا تغییر در رژیم غذایی را میتوان در نظر گرفت. تمامی سندرمهای صرع مادام العمر نیستند و اکثر افراد تا جایی بهبود مییابند که دیگر نیازی به دارو ندارند.
اگرچه اکثر موارد صرع قابل پیشگیری نیست، اما اقدامات برای کاهش آسیب به سر، مراقبت لازم در زمان تولد و کاهش انگلهای محیطی مانند تنیا سولیوم ممکن است در پیشگیری از صرع مفید باشد. اقداماتی برای کاهش نرخ تنیا سولیوم در یک بخش از آمریکای مرکزی به کاهش ۵۰ درصدی موارد جدید صرع منجر شد. بسیاری از متخصصان بیماریهای مغز و اعصاب بر مهار صرع تأکید و باور دارند که هفت ساعت خواب و مصرف منظم سه وعده غذا از جمله راهکارهایی برای مهار این بیماری است. حدود ۷۶ درصد بیماران مبتلا به صرع اگر بهطور مرتب داروهای خود را مصرف کنند و در نتیجه آن، جواب ام آر آی آنها طبیعی شود، میتوانند بنا به صلاحدید پزشک، بعد از سه تا پنج سال از زمان شروع بیماری داروها را قطع کنند.
تشخیص صرع بهطور کلی بر اساس توصیف تشنجها و اتفاقات جانبی میباشد. الکتروانسفالوگرافی و تصویربرداری از سیستم عصبی نیز بخشی از عملیات تشخیصی است. همواره پیدا کردن سندروم صرعی خاص امکانپذیر نیست. تست نوار مغز طولانی مدت همراه با ویدئو نیز ممکن است در برخی موارد مفید باشد.
رایجترین نوع حملات (۶۰٪ موارد) تشنج است. از آنها، دو سوم به صورت حمله صرعی موضعی ظاهر میشوند که بعداً به حمله عمومی تبدیل میشوند در حالیکه یک سوم به صورت حمله عمومی ظاهر میشود.۴۰٪ حملات باقیمانده غیر تشنجی هستند. یک نمونه از این نوع حمله غایب که به صورت سطح پایین هوشیاری روی میدهد و معمولاً ۱۰ ثانیه طول میکشد. حملات موضعی اغلب بعد از برخی تجربیات مشخص روی میدهد که با عنوان پیشدرآمد شناخته میشوند. این تجربیات ممکن است شامل پدیدههای حسی (بصری، شنیداری یا بویایی)، روانی، ارادی، یا جنبشی باشد. پرش ممکن است در یک گروه ماهیچهای خاص شروع شده و به گروههای ماهیچهای اطراف گسترش یابد که در این مورد با عنوان مارش جکسون شناخته میشود.