در این مطلب از سایت علم سرا می خواهیم در مورد آموزشهای صحیح خودمراقبتی جنسی به کودکان باعث پررو شدن آنها نمیشود+جزئیات کامل و عکس صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد و با دادن نظرات ما در بهبود کیفیت سایت یاری نمایید.سلامت نیوز: ماجرای تجاوز
به پسران نوجوان شوشتری و رسانه ای شدن این مسئله لزوم آموزش خانواده و
مدرسه درخصوص خودمراقبتی های جنسی کودکان و نوجوانان را بیش از گذشته
یادآوری کرد و برای چندمین بار تلنگری به این موضوع مهم بود. به گزارش
سلامت نیوز به نقل از همشهری ، به اعتقاد کارشناسان، آموزش خودمراقبتی به
کودکان توسط خانواده در ابتدا و در دوران کودکی و از مهدهای کودک و مدارس
در مراحل بعدی رشد کودکان و نوجوانان می تواند از بروز بیشتر این مسائل در
آینده جلوگیری کند و کمتر شاهد تعرض به کودکان در محیط های مختلف باشیم.
همشهری در گفت وگو با رضا جعفری،
مدیرکل امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی و سیدحسن موسوی چلک، رئیس
انجمن مددکاری اجتماعی ایران این مسئله را مورد بررسی قرار داده است.
مدیرکل امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی با بیان اینکه کودکانی که
مورد تعرض های جنسی قرار می گیرند معمولا به چند دلیل این موضوع را با
دیگران در میان نمی گذارند، گفت: برخی از بچه ها به دلیل ترس
و تهدید فرد تعرض کننده این مسئله را به والدین اطلاع رسانی نمی کنند،
مورد دیگر زمانی است که بچه ها سن کمی دارند و از قدرت و توان لازم برای
دفاع از خود برخوردار نیستند و اگر به خانواده مسئله را عنوان کنند،
خانواده به بهانه حیثیتی بودن مسئله دنبال موضوع را نمی گیرند که به این
ترتیب فرد معترض بیشتر جری شده و بر اعمال خود پافشاری می کند. رضا جعفری
با تأکید بر اینکه لازم است یک ارتباط صمیمانه و دوستانه بین والدین و
فرزندان شان برقرار باشد تا کودک در خانه احساس امنیت داشته باشد و به
راحتی با والدین صحبت کند ادامه می دهد: والدین باید به کودکان خود آموزش
دهند که برخی اندام های بدن شان درحوزه خصوصی زندگی
شان است و نباید به کسی اجازه دهند که آن را لمس کرده و یا به آن نزدیک
شود اما متأسفانه برخی والدین تصور می کنند اگر در این خصوص با کودک خود
صحبت کنند، بچه پررو می شود. این مسئله شرم و حیای بی موردی است که برخی
والدین به آن دچار هستند و همین مسئله باعث به وجود آمدن مسائل عدیده ای
برای فرزندان شان می شود. جعفری گفت: برخی خانواده ها که فرزندشان مورد
تعرض واقع می شود به دلیل ترس و واهمه ای که نسبت به آینده کودک خود دارند،
معتقدند اگر این موارد گفته شود به شخصیت کودک لطمه وارد می کند و ممکن
است آینده شغلی و اجتماعی کودک تحت الشعاع این مسئله قرار بگیرد و کودک
بدنام شود اما این تصور باطلی است چرا که اگر این مسائل به مراجع قضایی و
انتظامی بازگو نشود دامنه آسیب در جامعه بسیار بیشتر می شود و اصلا در این
خصوص نباید سکوت کرد. به گفته مدیرکل امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان
بهزیستی، چنانچه بچه هایی که مورد تجاوز و تعرض قرار می گیرند مورد حمایت
روانی و بهداشتی قرار نگیرند در بزرگسالی دچار افکار خودکشی، افت تحصیلی و
فرار از منزل می شوند و در برخی موارد نیز گرایش زودرس به رفع نیازهای جنسی
پیدا می کنند. برخی کودکان نیز به دلیل پیامدهای منفی ناشی از تعرض به
روسپیگری روی می آورند که این مسائل برخی از عوارض جبران ناپذیر این مسئله
است. جعفری با بیان اینکه در حوزه کودک آزاری اصلی تحت عنوان گردش خشونت
وجود دارد، گفت: در بسیاری از موارد بچه هایی که در کودکی مورد تعرض قرار
می گیرند حس انتقامجویی خواهند داشت و در بزرگسالی انتقام خود را از جامعه
می گیرند و اگر مداخله مناسب و به موقعی در این زمینه صورت نگیرد این گردش
خشونت در جامعه صورت می گیرد و آسیب دیده های امروز جامعه می توانند به
آسیب رسانان آینده تبدیل شوند. استفاده از فضای مجازی توسط کودکان بدون
کنترل والدین موضوع دیگری بود که جعفری به آن اشاره کرد و گفت: دسترسی آسان
به فضای مجازی و بسیاری از فضاها در وب و اینترنت
باعث شده تا بچه های کوچک و در سن دبستان نیز با مسائل جنسی آشنا شوند؛
بدون اینکه کنترلی روی آنها وجود داشته باشد و حتی اطلاع درست و مناسب سن
شان به آنها داده شود و این می تواند آسیب های جبران ناپذیری به دنبال
داشته باشد. اگر والدین احساس می کنند فرزندان شان که به فضای مجازی دسترسی
دارند خیلی از مسائل را نمی دانند در اشتباه هستند. بچه ها در بسیاری از
مواقع این مسائل را از فضای مجازی آموزش می بینند و دانسته های غیراصولی
شان باعث می شود که دچار بلوغ زودرس جنسی شوند. به گفته مدیرکل امور آسیب
دیدگان اجتماعی، والدین در سن ابتدایی باید به بچه هایشان آگاهی های لازم
را درخصوص کودک آزاری و تعرض را با استفاده از زبان کودکانه، داستان، شعر و
یا حتی نمایش خانگی آموزش دهند چرا که بیشترین کودک آزاری ها در سنین
ابتدایی و پایین تر انجام می شود چرا که بچه های بزرگ تر می توانند اتفاقی
را که برایشان روی داده به خانواده انتقال دهند اما بچه های کوچک تر، هم
توانایی بازگو کردن آنچه اتفاق افتاده را ندارند و هم تصور می کنند اگر
واقعیت را به خانواده بگویند ارتباط شان با خانواده قطع می شود یا مورد
اعتراض خانواده قرار می گیرند. وی با تأکید بر اینکه والدین باید مراقب
زمان و مکانی باشند که فرزندان شان در آن حضور دارند، گفت: برخی والدین در
ساعت های خلوت و به دلیل نداشتن فضای کافی برای بازی بچه ها آنها را به
کوچه و خیابان می فرستند که در این ساعات فرصت بهره جویی از بچه ها خصوصا
در محل های بدون دفاع شهری همچون مکان های متروکه و ساختمان های نیمه ساز
و… وجود دارد و افراد متعرض معمولا این مکان ها را به عنوان نقاط تعرض
درنظر می گیرند. جعفری با اشاره به لزوم مجازات های بازدارنده برای افراد
متعرض گفت: اگر چه افرادی که تعرض و هتاکی می کنند باید به سزای اعمال خود
برسند اما در نظام آموزشی کشورمان باید آموزش خودمراقبتی به فرزندان در
دستور کار باشد و این آموزش ها به زبان کودکانه آموزش داده شود. مسئولیت
پذیری اجتماعی نیز باید در همه آحاد جامعه تقویت شود و حمایت از کودکان در
همه جا توسط همه افراد انجام شود. او تأکید کرد: با توجه به اهمیت این
آموزش ها، تعدادی کارگاه آموزشی مرتبط با این مسائل در کشور برگزار شده که
در مهدها و مدارس برخی نقاط به بچه ها آموزش خودمراقبتی داده شده اما خیلی
مانده تا به هدف پیش بینی شده در این مقوله برسیم ولی آمادگی این را داریم
که تجربیات خود را با مسئولان آموزش و پرورش در میان بگذاریم. ما در سازمان
بهزیستی با توجه به اهمیت موضوع، کارگاه های آموزشی برگزار کرده ایم و این
آمادگی را داریم که تجربیات خودمان را در اورژانس اجتماعی با آموزش و
پرورش برای آموزش به خانواده ها، مسئولان آموزش و پرورش و حتی دانش آموزان
در میان بگذاریم. تربیت جنسی کودکان نباید فراموش شود
رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران نیز با بیان اینکه خانواده ها باید
اطلاعات خود را درخصوص پیشگیری از کودک آزاری و مصادیق و علائم آزار کودکان
را افزایش دهند، گفت: والدین باید این شناخت را داشته باشند و با مراحل
بلوغ کودک آشنا باشند و براساس این مسائل به صورت مستقیم و غیرمستقیم
اطلاعاتی را در این رابطه به بچه ها انتقال دهند. سیدحسن موسوی چلک با بیان
اینکه برای والد شدن باید وقت گذاشت، گفت: تربیت جنسی بچه ها هم باید از
دغدغه های اصلی والدین باشد؛ همان گونه که والدین به بهداشت دهان و دندان
فرزند خود اهمیت می دهند و حتی از مربی بهداشت برای آموزش این مسائل به
فرزند خود کمک می گیرند در مورد مسائل جنسی و خودمراقبتی نیز والدین باید
به تناسب شرایط جنسی و سنی فرزندشان این اطلاعات را توسط پدر یا مادر به
فرزند خود در زمان درست و به موقع انتقال دهند. به گفته رئیس انجمن مددکاری
اجتماعی ایران، غفلت والدین از برخی مراقبت ها باعث می شود تا زمینه برای
سوءاستفاده جنسی از فرزندشان توسط افراد آشنا و یا غریبه فراهم شود. عموم
آزارهای جنسی توسط افرادی انجام می شود که اعتماد بیشتری نسبت به آنها وجود
دارد؛ البته در برخی موارد مثل حادثه شوشتر هم این اتفاق توسط فردی غریبه
صورت می گیرد اما مسئله مهم؛ این است که به رفتارهای بچه ها توجه داشته
باشیم. مثلا ممکن است بچه را با یکی از نزدیکان مورد وثوق خود در محلی تنها
می گذاریم اما برای بار دوم که قرار است این اتفاق بیفتد بچه ناآرامی کرده
و تمایلی به تنها ماندن با فرد مورد نظر ندارد اما والدین این پیام را به
دلیل اطمینان بیش از حد دریافت نمی کنند. موسوی چلک با اشاره به لزوم آموزش
خودمراقبتی به کودکان گفت: خانواده ها باید آموزش های خودمراقبتی را به
صورت ساده به بچه ها بیان کنند؛ اینکه چه افرادی و در چه شرایطی می توانند
به بعضی از اندام های خصوصی دسترسی داشته باشند و مابقی افراد اجازه چنین
کاری را ندارند اما همین آموزش های ساده به بچه ها داده نمی شود چرا که حرف
زدن راجع به موضوعات جنسی در خانواده ها سخت است و والدین حرف زدن در این
مورد را درست نمی دانند. ما اینقدر به اطرافیان مان اطمینان داریم که
فراموش می کنیم ممکن است بچه ما هم درمعرض آزار و اذیت باشد. وی تأکید کرد:
آموزش های خودمراقبتی به کودکان می تواند با توجه به سن آنها در قالب بیان
داستان و شعر و یا نمایش فیلم هایی که مرتبط با این مسئله است، باشد. برای
بچه های کوچک تر قالب داستان و شعر و توضیح دادن درباره آن جذابیت
بیشتری دارد اما در سنین بالاتر بیان واقعیات فیزیولوژیک جنسی و مراقبت
هایی که باید از اندام های جنسی صورت بگیرد مؤثر است. اما مهم این است که
والدین ابتدا خودشان آموزش ببینند و بعد به بچه ها آموزش داده شود که اگر
کسی خواست تعرض کند این مسئله توسط بچه پنهان نماند و بلافاصله این مسئله
را اطلاع رسانی کند چرا که برخی از بچه ها از ترس عواقبی که ممکن است
برایشان وجود داشته باشد، این مسئله را به خانواده ها اطلاع رسانی نمی کنند
و آسیب های بیشتری متوجه آنها می شود. چند راهکار برای پیشگیری از سوءاستفاده جنسی
چگونه کودکان خود را در مقابل خطر بالقوه آزارها و تعرض جنسی آماده کنیم و
آموزش های لازم را به اندازه ای که نیاز آنهاست ارائه دهیم؟ روانشناسان
کودک ابتدا شناخت کودک آزار یا پدوفیل را ضروری می دانند. خودمراقبتی را چگونه به فرزندانمان بیاموزیم؟ جواد محمودی قرائی، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
در کتاب سوءاستفاده جنسی از کودکان درباره نحوه آموزش کودکان حین برخورد
با یک پارافیلی (کودک آزار) نوشته است: آنچه باید خود والدین انجام دهند
شامل داشتن نظارت کافی بر کودکان و تعاملات آنها با سایر افراد، پیش بینی
شرایطی که در آن احتمال آزارجنسی برای کودک بیشتر است و شناخت عوامل
خطرآفرین خانوادگی است. والدین باید بر تعاملات کودک با افراد غریبه و آشنا
نظارت کافی داشته باشند و در هر لحظه بدانند که کودکشان کجاست، با کیست و
مشغول چه فعالیتی است. همچنین در مواردی که براساس شرایط زمانی و مکانی
احتمال بروز آزار جنسی افزایش می یابد، لازم است والدین مراقبت های خود را
افزایش دهند؛ مثلاً در مواردی که افراد بزهکار در همسایگی حضور دارند و یا
در ساعات خاصی از شبانه روز که حضور کودک در محیط بیرون از منزل با احتمال
بیشتر آزار جنسی همراه است. علاوه براین درصورت وجود برخی عوامل خطر در
کودک، مثل عقب ماندگی ذهنی، لازم است مراقبت والدین برای کاهش خطر بروز
آزارجنسی افزایش یابد. این استاد دانشگاه در ادامه توضیح داده که والدین چه
مواردی را باید به فرزندان خود در زمان مواجهه با این افراد آموزش دهند.
به کودکان در مورد نحوه مراقبت از قسمت های مختلف بدن و اهمیت عدم دستیابی
سایر افراد به قسمت های محرمانه بدن آموزش دهید. این آموزش ها باید مطابق
سطح درک و فهم کودک و با ارائه مثال های روشن و واضح باشد. همچنین مفهوم
آزار و کودک آزاری را با کلمات ساده و قابل فهم برای کودک توضیح دهید. باید
دقت کنید که در مورد مسائل جنسی اطلاعات متناسب با سن کودک ارائه شود و
دادن اطلاعات زیاد از حد و نامتناسب با سن برای کودک آسیب زاست. نویسنده
تأکید دارد که به کودکان خود بیاموزید اینکه فرد مورد نظر عضو خانواده،
فامیل، دوست خانوادگی و… باشد، رفتار او را موجه نمی کند و به کودکان آموزش
دهید که درصورت مواجهه با این درخواست ها با نه گفتن و مخالفت، مانع رفتار
شود و به سرعت از موقعیت خارج شده و با والدین تماس بگیرد. همچنین به کودک
آموزش دهید که به افراد غریبه و وعده های آنها اعتماد نکند و در مواقعی که
مهاجم به زور متوسل می شود با فریاد کشیدن و کمک خواهی و اطلاع دادن به
والدین، مربیان یا معلمان و یا استفاده از خطوط تلفنی کمک فوری سازمان
بهزیستی یا پلیس ۱۱۰امکان آزار را از مهاجم بگیرد. والدین می توانند این
روش ها را حین بازی، بدون اینکه بخواهند ترس و وحشت شدید در کودک ایجاد
کنند، با او تمرین کنند.